فَرهام : (اوستایی) نيك انديش. [از واژه‌ي (اوستايي) «فرايوهومت»].

فَرِهان: (فره + ان (پسوند نسبت))، منسوب به فره، با شكوه و بزرگ.

فَرهمند: 1- داراي شكوه و وقار؛ 2- (به مجاز) خردمند و دانا، داراي فر، نوراني و با شكوه.

فرهنگ : 1- پديده‌ي كلي پيچيده‌اي از آداب، رسوم، انديشه، هنر، و شيوه‌ي زندگي كه در طي تجربه‌ي تاريخي اقوام شكل مي‌گيرد و قابل انتقال به نسل‌هاي بعدي؛ 2- قاموس و لغت‌نامه؛ 3- (در گفتگو) به معني ادب، شعور يا تربيت اجتماعي؛ 4- (در قديم) به معناي علم و معرفت، عقل و خرد، تدبير و چاره.

فَريار: (فر = شكوه و جلال + يار (پسوند دارنگي))، فرهور. فرهور.

فَرهود: (عربي) 1- كودك پرگوشت و خوب صورت؛ 2- مرد درشت اندام.

فريبرز : 1- دارنده‌ي فرّ بزرگ، بزرگ فره، شكوه فره؛ 2- (اَعلام) (در شاهنامه) پسر كيكاووس و عموی کیخسرو، که با پادرمیانی رستم، فرنگیس مادر کیخسرو را به زنی گرفت.

فَريد : (عربي) (در قديم) يگانه، يكتا، بي نظير.

فريدون: 1- به معني «سه ايدون» يا «سه اينچنين»؛ 2- (اَعلام) در داستانهای ملی ایران، پسر آبتين از تبار جمشید يكي از بزرگان داستاني اقوام مشترك هند و ايراني در روايات ايراني كه وي يكي از پادشاهان سلسله‌ي پيشدادي به شمار رفته است. کاوه پس از پیروزی قیام خود او را به پادشاهی برگزید. فریدون پس از 500 سال پادشاهی، قلمرو خود را میان پسرانش ایرج، سلم و تور قسمت کرد. [تفسير معناي فريدون (سه ايدون يا سه اينچنين) مربوط به دوراني است كه در آن آريائيان به سه شاخه تقسيم گرديدند].

فريمان: (فري = خجسته، مبارك، داراي خجستگي و شكوه، شكوهمند و خجسته + مان/من= انديشه و فكر)؛ 1- داراي انديشه‌ي خجسته، مبارك و با شكوه؛ 2- (به مجاز) خيرانديش و نيك انديش؛ 3- (اَعلام) 1) رودخانه‌اي فصلی، در استان خراسان به طول 44 کیلومتر، که از شهرستان فریمان سرچشمه می گیرد و پس از عبور از روستاهای آن، در 11 کیلومتری جنوب فریمان به سد فریمان می‌ريزد؛ 2) نام شهرستانی در شرق استان خراسان رضوی.